• » Είναι απαραίτητα για τη μάσηση της τροφής
• » Δόντια χαλασμένα μπορούν να προκαλέσουν πόνο και μερικές φορές πυρετό
• » Είναι απαράιτητα για την ομιλία, ιδιαίτερα όταν το παιδί μαθαίνει να μιλάει
• » Διατηρούν τους χώρους που θα χρειαστούν τα μόνιμα δόντια
• » Συμβάλουν στη σωστή ανάπτυξη των γνάθων
• » Δίνουν στο παιδί ένα όμορφο χαμόγελο βοηθώντας το να έχει καλή εικόνα για τον εαυτό του
• » Χαλασμένα παιδικά δόντια σημαίνει ένα μολυσμένο περιβάλλον και για τα μόνιμα δόντια, που θα αρχίσουν να ανατέλουν στο στόμα από την ηλικία των 6 ετών περίπου και μετά, το οποίο μπορεί να οδηγήσει και στην ανάπτυξη τερηδόνας στα μόνιμα δόντια.

Η τερηδόνα του θηλασμού είναι μια βαριάς μορφής καταστροφή των δοντιών η οποία οφείλεται σε λανθαμένο τρόπο διατροφής των παιδιών. Παρατηρείται συνήθως σε παιδιά 2-5 ετών. Ο θηλασμός τουλάχιστον μέχρι τον 6ο μήνα βοηθά στο να προλάβουμε την εμφάνιση της. Ο καλύτερος τρόπος αντιμετώπισης είναι η ενημέρωση των γονιών.

Η φθορίωση είναι η τοποθέτηση από τον οδοντίατρο ενός βερνικιού με φθόριο περισσότερο από ότι έχει η οδοντόκρεμα. Γίνεται μόνο στο οδοντιατρείο, 2-4 φορές το χρόνο και ουσιαστικά «δυναμώνει» το σμάλτο των δοντιών και προλαμβάνει τη δημιουργία τερηδόνας.

Το σμάλτο περιέχει φώσφορο και ασβέστιο σε μορφή κρυστάλλων υδροξυαπατίτη (ΗΑΡ). Το φθόριο ενώνεται με τους κρυστάλλους και δημιουργεί έναν νέο κρύσταλλο, τον φθοριοαπατίτη ή υδροξυφθοριοαπατίτη (FAP) και έτσι το σμάλτο γίνεται πιο ανθεκτικό στα οξέα.

Η φθορίωση των δοντιών λειτουργεί προστατευτικά γιατί αυξάνεται η συγκέντρωση των μεταλλικών αλάτων γύρω από τα δόντια. Κάθε φορά που μένουν τροφές στο δόντια μας τα οξέα των μικροβίων «διαλύουν» τους κρυστάλλους της αδαμαντίνης (demineralisation). Μέχρι όμως να δούμε τρύπα στο δόντι θα περάσουν αρκετοί μήνες. Το φθόριο μειώνει το ρυθμό απομετάλλωσης (demineralisation) και αυξάνει το ρυθμό επαναμετάλλωσης (remineralisation) βοηθώντας την αδαμαντίνη να διατηρηθεί ανέπαφη.

Έχετε δίκιο να είστε αναστατωμένοι από την παραπληροφόρηση που κυκλοφορεί για τη φθορίωση! Είναι το λιγότερο τρομακτική! Η απάντηση όμως είναι μία. Το φθόριο δεν βλάπτει! Το φθόριο είναι το μόνο αποτελεσματικό μέσο για την πρόληψη της τερηδόνας και την αύξηση της ανθεκτικότητας των δοντιών. Βρίσκεται στον οργανισμό μας και στις τροφές που τρώμε!
Το φθόριο στην τοπική εφαρμογή φθορίου (φθορίωση) στο οδοντιατρείο θέλουμε να απορροφηθεί μόνο από τα δόντια. Δεν χορηγούμε συστηματικά φθόριο δηλαδή δεν δίνουμε στο παιδί να καταπιεί φθόριο και να απορροφηθεί από τον οργανισμό του.
Αναρωτηθείτε: Θα αποφεύγατε να δώσετε παυσίπονο ή αντιβίωση στο άρρωστο παιδί σας, μόνο και μόνο επειδή υπάρχουν καταγεγραμμένες δεκάδες παρενέργειες; Η απάντηση είναι σαφώς όχι. Τα φάρμακα, οφείλουμε να τα χορηγούμε σε απόλυτη ανάγκη, στη σωστή ποσότητα και με το σωστό τρόπο χορήγησης!

Το πρώτο δόντι εμφανίζεται συνήθως ανάμεσα στον 6ο και τον 8ο μήνα. Μέχρι την ηλικία των 3 ετών θα πρέπει και τα 20 παιδικά δόντια να έχουν βγει στο στόμα. Κάποια παιδιά βγάζουν νωρίτερα δόντια και κάποια αργότερα. Αυτό δε μας πειράζει αρκεί το παιδί να βγάζει τα δόντια του με τη σωστή σειρά. Σε περίπτωση ιδιαίτερης καθυστέρησης καλό θα ήταν να συμβουλευτείτε τον παιδοδοντίατρο σας.

• » Κόκκινα και διογκωμένα ούλα
• » μεγάλη ποσότητα σάλιου, δυσφορία και γκρίνια
• » αλλαγή στις συνήθειες διατροφής
• » ανορεξία
• » ανησυχία στον ύπνο

Σε περίπτωση που το παιδί παρουσιασει πυρετό επικοινωνήστε με τον παιδίατρο σας, διότι είναι πιθανό να συμβαίνει στο παιδί σας κάτι άλλο που δε σχετίζεται με την ανατολή των δοντιών του.

Καθαρίστε το στόμα του μωρού 2-3 φορές την ημέρα με μια βρεγμένη γάζα και δώστε του να δαγκώσει κρύα παιχνίδια που είναι κατασκευασμένα για το σκοπό αυτό.
Στο φαρμακείο υπάρχουν και κάποια τζελ με καταπραϋντική δράση εναντίον αυτών των συμπτωμάτων.

Ο καθαρισμός του στόματος αρχίζει με την αντολή του 1ου νεογιλού δοντιού.
Αρχικά ο καθαρισμός μπορεί να γίνεται μετά το βραδυνό γάλα με μια γαζούλα ή με ειδική πετσετούλα που μπαίνει στο δάχτυλο της μητέρας και πωλείται στο φαρμακείο.
Από το 2ο έτος και μετά αρχίζει η χρήση της οδοντόβουρτσας για την αντίστοιχη ηλικία και σταδιακά και της φθοριούχου οδοντόκρεμας (1000 ppm). Μέχρι την ηλικία των έξι ετών θα πρέπει να έχουμε φτάσει να χρησιμοποιούμε οδοντόκρεμα στο μέγεθος μπιζελιού.

Η μελανή χρωστική εμφανίζει τα δόντια με καφέ ή μαύρα στίγματα τα οποία σε περιοχές που δεν βουρτσίζονται σωστά μπορεί να εμφανίζονται ως φαρδιές λωρίδες ή να καλύπτουν και όλη την επιφάνεια του δοντιού. Έχει συσχετισθεί με χαμηλό τερηδονικό κίνδυνο στα παιδιά και η πιο πιθανή αιτία είναι ότι τα χρωμογόνα μικρόβια τα οποία βρίσκονται στην μικροβιακή πλάκα σε εκείνα τα σημεία έχουν μεγάλη περιεκτικότητα σε ασβέστιο, φώσφορο και σίδηρο.
Συχνά αποτελεί αισθητικό πρόβλημα και αιτία επίσκεψης στο οδοντιατρείο.

Η υπενασβεστίωση είναι μία βλάβη σε κάποιον γομφίο (τραπεζίτη) ή τομέα (μπροστινό δόντι) ωστόσο ανευρίσκεται και σε άλλα δόντια. Συνήθως εμφανίζεται σε κάποιον γομφίο και κάποιο μόνιμο μπροστινό δόντι και τότε το ονομάζουμε Υπενασβεστίωση Γομφίων και Τομέων (ΥΓΓ) ή στα αγγλικά ΜΙΗ (MolarIncisorHypomineralisation). Πρόκειται για κηλίδες άσπρες, κίτρινες ή καφέ πάνω στα δόντια, οι οποίες μπορεί να προκαλούν αισθητικό ή όχι πρόβλημα, να προκαλούν ευαισθησία στο παιδί ακόμη και όταν πίνει νερό ή βουρτσίζει τα δόντια του. Το σημαντικό είναι ότι τα δόντια που εμφανίζουν υπενασβεστίωση μπορεί να τερηδονιστούν ή να σπάσουν πολύ γρήγορα. Η αιτία δεν είναι πλήρως διευκρινισμένη. Την περίοδο που διαπλάσεται η αδαμαντίνη (σμάλτο), προφανώς εξαιτίας κάποιων περιβαλλοντικών παραγόντων (τοξίνες από τον θηλασμό, λοιμώξεις, χαμηλό βάρος γέννησης, λήψη αντιβιοτικών, καισαρική τομή κ.α) η διάπλαση διαταράσσεται και έτσι λείπει από την αδαμαντίνη η κατάλληλη ποσότητα μετάλλων.

Ναι, ο θηλασμός δακτύλου ή πιπίλας μπορεί να επηρεάσει τη θέση των δοντιών ή/και την ανάπτυξη των γνάθων όταν η συνήθεια γίνεται με μεγάλη ένταση και για παρατεταμένα χρονικά διαστήματα.

Είναι πολύ συχνό να εμφανίζονται στο στόμα οι κάτω κοπτήρες χωρίς να έχουν πέσει τα παιδικά! Αν το παιδικό δόντι δεν έχει έντονη κινητικότητα ή αν το παιδί δεν καταφέρει να το βγάλει μέσα στις επόμενες 2-3 εβδομάδες τότε η παιδοδοντίατρος θα βοηθήσει με την εξαγωγή του παιδικού δοντιού!
ΠΡΟΣΟΧΗ!!! Αν το μόνιμο δόντι που εμφανιστεί στο στόμα είναι κάποιο από τα μπροστινά πάνω δόντια ή κάποιος γομφίος (τραπεζίτης) τότε η εξαγωγή του νεογιλού θα πρέπει να γίνει άμεσα, ώστε να αυξήσουμε τις πιθανότητες να έρθει το δοντάκι στη σωστή θέση αυτόματα, χωρίς ορθοδοντική παρέμβαση.

Εάν ακόμη και μετά τις τεχνικές διαμόρφωσης της συμπεριφοράς του ασθενή, δεν μπορεί να ολοκληρωθεί η οδοντιατρική θεραπεία, τότε οδηγούμαστε σε φαρμακευτική αντιμετώπιση του παιδιού. Η φαρμακευτική αντιμετώπιση περιλαμβάνει τη θεραπεία του παιδιού υπό καταστολή με αέριο ή με γενική αναισθησία. Σύμφωνα με την ελληνική νομοθεσία μπορεί να χορηγηθεί γενική αναισθησία ή καταστολή σε νοσοκομειακό περιβάλλον (δημόσιο ή ιδιωτικό νοσοκομείο). Η γενική αναισθησία συνήθως προτείνεται σε πολύ μικρά παιδιά (κάτω των 4 ετών) ή μη συνεργάσιμα παιδιά κάθε ηλικίας, σε παιδιά με αυτισμό και άτομα με αναπηρία και σοβαρά ιατρικά προβλήματα.